Buzdokuz, yani mevcut dünyanın sonunu getiren madde. Bu tam da aradığımız şey. Genelgeçer beğeninin dışında ve egemen anlamlandırma pratiğini sarsabilecek türden bir isim. Şiirin, bilinen dünyanın dışında simgesel bir alanda ortaya çıktığına işaret ediyor. Şiir, gerçekten şiirse, bu dünyadan, herkesin peşinden koştuğu dünyadan kopuyor. Gelip geçici de olsa bu kopuşa özgürlük diyoruz. Dünya ise sanki onun sonunu düşleyen maddenin, bir bakıma şiirin içinde saklı duruyor. Bu kopuş üzerine, yani kopana ve kopulana dair etraflıca düşünmek gerek. Teorinin asıl ödevi bu. Öyleyse teori bu bağı kuracak. Eleştiri ise önyargısız, nesnel ve tutarlı bir zihni devreye sokacak. Dahası bunun sağlamasını yapacak. Bize şiiri ve teoriyi, insanın meselelerinin etrafında bir araya getirecek bir dergi gerek. Bu dergi, bunun için var. Buzdokuz: estetik / politik alandaki çıkara dayalı ittifaklara karşı ileri şiiri savunacak bir kale.
Derginin esc kısmı “kaç kurtul klişeden” diyen şiirlerin. Hakan Şarkdemir, Luke Bradford, Astra Papachristodoulou, Burak Ş. Çelik ve Hasan Özlen bu sayıda eskeype bastı.
CTRL+A’da Serkan Işın, Atakan Yavuz, Zeynep Arkan, Onur Ocak, Emre Söylemez, Ertuğrul Rast, Mehmet Mümtaz Tuzcu, Ali Berkay, Suzan Sarı, Emre Yılmaz, Mehmet Can İnsperest, Mert Özden, Alptuğ Topaktaş, C. H. Türker, Yusuf Koşal, Hasan Bozdaş ve Osman Özbahçe şiirleriyle.
Buzdokuz’un home bölümü “Şiir ve Çıkarsızlık”, şekerden duvarlı evlere koşarken evin yolunu kaybedersin diyor. Şiire geri dönüş yolunun ancak çıkarsızca düşünerek bulunacağını iddia ediyor: Hayriye Ünal, Hakan Şarkdemir, Atakan Yavuz, Burak Ş. Çelik, Hasan Özlen ve Murat Üstübal.
CTRL+S şair ve ressam Komet’le geçen saatleri şiir tarihi için saklamayı umuyor. Komet’e Hayriye Ünal, Nalan Kurunç ve Ali Yoksuz şiirden sordular.  
CTRL+Z ile Mart ayında kaybettiğimiz dostumuz şair Bülent Keçeli’nin el yazması bir şiirini getirdik.